Maruju Koi Farm

Maruju Koi Farm heeft ons hart gestolen

Maruju is één van de koifarms in Niigata die mijn hart heeft gestolen. Zwaar getroffen door de aardbeving in 2004 maar toch weer helemaal terug. En hoe! De huidige eigenaar is Shigeo Tanaka. Eerste zoon van de vorige eigenaar Shigeyoshi Tanaka en kleinzoon van oprichter Jukichi Tanaka. Alweer de derde generatie dus die Maruju Koi Farm leidt. Daarbij bijgestaan door zijn twee broers Yasuyuki en Mitsugo. Grootvader en vader liepen tot enkele jaren terug nog regelmatig op de farm rond, waardoor we drie generaties kwekers op één foto konden vastleggen. Al met al een uiterst hartelijke, hechte familie.

Van rijstboer naar Koi kweker

Het begon allemaal in 1954. Jukichi San waagde de stap en ruilde zijn beroep van rijstboer in voor dat van koikweker. Een overstap die in die tijd, door de opkomende populariteit van de koihobby, wel vaker werd gezet. Zijn eerste kweken betroffen louter Purachina. Een rond 1950 ongekend populaire variëteit vanwege de mooie witte glans. Jukichi begon met kweken rond zijn huis in Yamakoshi. Op een kwade dag werd echter driekwart van zijn koi gestolen. We moesten drie keer vragen of we het goed verstaan hadden. Japan, stelen? Die woorden konden toch niet in één zin gebruikt worden? Maar het was toch echt zo. Blijkbaar is het in Niigata vanaf die tijd beter gegaan, want je kunt daar werkelijk alles open en bloot laten liggen, terwijl wij in Nederland van de relatief veilige vijftigerjaren zijn afgezonken tot driedubbele sloten en ontelbare veiligheidscamera’s. Enfin, terug naar Maruju, die datzelfde jaar nog met een andere “dief” werd geconfronteerd, namelijk de belastingdienst. Daar had toentertijd nog nooit iemand van gehoord. Dubbel gepakt en enigszins gedesillusioneerd vertrok Jukichi van de stad naar de bergen in Niigata en betrok zijn huidige locatie. Vanaf deze locatie heb je één van de mooiste uitzichten in Niigata. Je kijkt uit over een groot dal met ontelbare mudponds en rijstvelden. Vanaf deze locatie hebben we dan ook vele foto’s geschoten, zowel bij zon als bij regen en zelfs bij sneeuw.

Na de Purachina richtte Maruju Koi Farm haar pijlen op de Shusui. Daarna op Showa. In de zeventiger jaren slaagden ze erin om als eerste Showa te produceren boven de zestig centimeter. Dit betekende de grote doorbraak waarmee de farm wijde bekendheid kreeg. De nakomelingen hiervan staan aan de basis van de Dainichi en Kobayashi bloedlijnen. De term Kobayashi Showa wordt tegenwoordig vooral gebruikt als aanduiding voor een “traditionele” Showa, namelijk een Showa met veel zwart. De tegenhanger hiervan is de Kindai Showa die veel witte vlakken kent. Naast Showa ging Maruju zich verder specialiseren in de rest van de Go-Sanke groep en werden Kohaku en Sanke aan de kweek toegevoegd. Later kwamen daar nog Tancho, Goshiki en Goromo bij.

Lees meer

Na diep dal weer 'up and running'

In 2004 kwam in één klap een eind aan de succesreeks van Maruju. Door de aardbeving gingen veel Oyagoi verloren. Wat resteerde en uit de zwaar beschadigde mudponds gered kon worden, werd ondergebracht bij goede vriend en collega koikweker Oyama (Hiroshima). De mannen van Maruju moesten door een diep dal om de boel weer op te bouwen en op poten te krijgen. Met hulp van anderen en een enorme vastberadenheid is dit gelukt en is men vandaag de dag weer volledig “up and running”.

Aan Oyagoi gebruikt men momenteel ongeveer vijftien vrouwtjes en vijf tot zeven mannetjes. De Goshikilijn is te danken aan vriend Oyama Hirozaku, die het moederdier schonk. Daarnaast beschikt men over een dertigtal kandidaten. Met kandidaten worden veelbelovende koi bedoeld die mogelijk gebruikt zullen gaan worden in toekomstige kweek. Om het risico van verlies van de kostbare Oyagoi te beperken worden ze over een viertal mudponds verdeeld. Alle drie de broers hebben hun eigen verantwoording over een aantal mudponds en krijgen ook de ruimte om te experimenteren met nieuwe kruisingen en dergelijke.

Gelukkig maakte het succesjaar 2008 veel van de verliezen uit 2004 goed. Maruju Koi Farm had dat jaar een zéér succesvolle kweek. Enerzijds doordat de kwaliteit van het nageslacht bovengemiddeld hoog was, waardoor veel meer dan de normale hoeveelheid verkoopbare koi overbleef. Anderzijds kwam dit door de lange, warme zomer waardoor de groeiachterstand, als gevolg van het meer koi dan normaal in één vijver plaatsen, werd gecompenseerd. Daarnaast heeft men volgens de farm veel baat bij de Ripple 25. Een apparaat om meer zuurstof in de mudponds te krijgen. In 2008 werden in totaal 13.000 Tosai geproduceerd, waarvan maar liefst 8.000 (!) Tancho.

Topvariëteit van Maruju: Tancho

Tancho is dan ook de variëteit waar Maruju het heden ten dage van moet hebben. De farm beschikt namelijk over ouderdieren die uitsluitend Shiro Muji en Tancho Kohaku voortbrengen. Laat u dit even goed op zich inwerken…dit betekent namelijk dat de eerste voorzichtige verschijnselen van raszuiverheid zich beginnen te manifesteren. Patroon werd tot op heden immers als puur toeval beschouwd. Tussen de normale Kohaku-kweek komen sporadisch wat Tancho voor. Kruis je twee Tancho Kohaku, dan zal de kans nog iets groter zijn op wat meer Tancho, maar zal het gros van de wit/rode nakomelingen (naast allerlei andere variëteiten) nog steeds “gewone” Kohaku zijn. Hier wordt dus even glashard beweerd dat de nakomelingen uit de Tanchokweek of helemaal wit zijn, of dat ze helemaal wit zijn met een rode vlek op de kop (en nergens anders een rood patroon vertonen). Zoals u misschien weet, spreken we bij koi niet over rassen, maar over variëteiten. Het verschil is dat bij een ras de nakomelingen allen gelijk aan de ouderdieren. Een koppel Siamese katten zal geen Perzische katten baren. Tussen de kweek van twee Showa kun je echter wel allerlei andere nakomelingen verwachten dan alleen Showa (bijvoorbeeld Shiro Muji, Shiro Utsuri, Hi Utsuri). We spreken dan van een variëteit. Bij goudvissen kennen we weer wel rassen. De red cap, eigenlijk de Tancho onder de goudvissen, is raszuiver en produceert dus uitsluitend witte nakomelingen met een rode bol op de kop. Dit komt doordat men met het veredelen van goudvissen al enkele duizenden jaren bezig is, terwijl de serieuze koikweek “pas” een dikke 100 jaar bestaat. Maruju is dus hard op weg het zoveelste succes neer te gaan zetten en reken maar dat er grote belangstelling is voor de ouderdieren van deze farm. Nog een groot voordeel van de Tancho bloedlijn is, dat de Tanchovlek zeer stabiel is. Vanaf Nisai zal de vlek zelden vervagen of zelfs verdwijnen. Wel moet worden vermeld, dat de Tancho lang niet allemaal een perfecte bol vertonen. Veel koi zijn alsnog waardeloos omdat de rode vlek te klein, te groot, verkeerd gevormd of verkeerd geplaatst is.

Helaas liggen de mudponds niet direct aan de vishuizen, waardoor ik hier geen water uit heb kunnen testen. Dit water moet echter van fenomenale kwaliteit zijn. De mudponds van Maruju hebben namelijk een zeer hoog aanzien onder de kwekers. De Grand Champion van de All Japan Show 2009, de magnifieke Showa van Yamatoya, is hier bijvoorbeeld een jaar ondergebracht geweest. Yamatoya erkent hiermee dat de kwaliteit van de mudponds van Maruju beter is dan die van hemzelf. Als we terugdenken aan de super Kohaku die Yamatoya weet voort te brengen kunnen we ons hier niets bij voorstellen en ons hier slechts over verbazen.

Op www.shinkokai.eu vind je de mooiste Tancho van kweker Maruju

Ook Showa en Sohanke vind je hier op de goedkoopste veilingsite voor koi.

Auteur: Joop van Tol