Miyatora, derde generatie koi farm, ruim 100 jaar ervaring

Katsunori Miya van de Miyatora koifarm is de broer van Kentaro Miya van de Miyaishi koifarm, maar dan veel “toegankelijker”, althans in mijn beleving. Toen ik Katsunori een paar exemplaren van van de KoiBijbel liet zien, bood hij direct geld om ook een keer een Koibijbel aan zijn farm gewijd te krijgen. Mischa moest eraan te pas komen om hem uit te leggen dat dit absoluut niet de bedoeling was en de eer geheel mijnerzijds is om zijn farm überhaupt te mogen vastleggen.

Miyatora is een derde generatie Koi Farm, met een ruim 100-jarige geschiedenis. Opgericht door Ichizo Miya, daarna overgegaan op de in 2010 overleden Toraichi Miya en nu is het dus Katsunori die de scepter zwaait. Als je 100 jaar geleden in Niigata leefde en besloot om met de kleurmutaties in de consumptiekarper je brood te gaan verdienen, was je aan de goden overgeleverd. Er was nauwelijks kennis over het kweken en vooral het gezond houden van koi.

Met vallen en opstaan groeide de farm naar de huidige status

Maar aangezien de plaatselijke bevolking erg happig was op het kopen van deze afwijkende visjes, werd er als vanzelf een markt gecreëerd. Ichizo san was een man die als één van de eersten in dat gat durfde te springen. Hij kreeg als pionier met vallen en opstaan door hoe hij de kleurmutaties (van variëteiten was eigenlijk nog geen sprake) in leven kon houden en bestede veel tijd aan het opkweken en verkopen van deze visjes. Je moet dan denken aan Asagi-achtige visjes en visjes met wat rode vlekken. Uiteraard was er in die tijd nog niet veel te verdienen met de verkoop van koi, dus deed hij dit naast het verbouwen van rijst. Ichizo stierf veel te jong en zijn enige zoon Toraichi die net in de puberteit zat kreeg ineens de verantwoording over de farm, zijn moeder en vier zussen!

Moet je je voorstellen dat je als 14-jarige jongen ineens van school gehaald wordt en wordt gebombardeerd tot rijstboer, viskweker en gezinshoofd! Fatsoenlijk inwerken was er door de vroege dood van zijn vader natuurlijk niet bij, dus hij moest onderaan de ladder beginnen en het vak opnieuw uitvinden. Van het verbouwen van rijst was voldoende kennis te halen in de omgeving, maar zijn vader was zo’n beetje dé autoriteit op het gebied van de kweek en het laten opgroeien van koi, dus die kennis moest Toraichi zichzelf opnieuw eigen maken. Inmiddels was de tweede wereldoorlog uitgebroken, waardoor het er niet makkelijker op werd. Zoals u zich kunt voorstellen heeft Japan na deze periode op het randje van de afgrond gebalanceerd.