Marusei - Hirasawa Koi Farm

Marusei (Hirasawa) Koi Farm gerund door een erg gastvrije familie

Marusei Koi Farm, beter bekend onder de naam van de eigenaar/oprichter (Yoshiyuki) Hirasawa, is de eerste farm die ik jaren geleden in Niigata bezocht. De farm wordt nu bestiert door zoon Seitaro Hirasawa. Zijn zoon, Maruhiro Hirasawa heeft inmiddels een eigen koifarm. Marusei is één van de grotere farms. Het verkoopgedeelte is in een enorme loods gevestigd. Rondom de loods bevinden zich, naast een enorme hoop troep, ook een aantal van de mudponds.

Eerst koffie dan pas koi kijken

Voordat we überhaupt de kans krijgen om rond te kijken moet er eerst “verplicht” koffie worden gedronken. We doen dit in een ruimte naast de verkoopbakken. Deze ruimte is een soort woonkamer annex opslagplaats annex curiositeitenkabinet. De kleinkinderen van de eigenaar spelen hier tussen de opgezette leeuwen, houtsnijwerken, schilderijen en allerlei andere vreemde en minder vreemde goederen. Ik zal hier nog vaak koffie drinken en pinda’s pellen, de Hirasawa zijn erg gastvrij. Wanneer we naar de vissen gaan kijken, maakt in het begin een lichte teleurstelling zich van me meester. Het valt direct op dat we hier met een bulkkweker van doen hebben. Grote hoeveelheden vis van wisselende kwaliteit. We komen net uit het Zuiden van Japan en het contrast met wat we daar gewend zijn is groot. Een beetje mistroostig verlang ik zowel qua weer als qua vissen stiekem terug naar het Zuiden van Japan. Snel zet ik me over die gedachte heen en concentreer me op hetgeen hier te zien is.

Heel veel verschillende variëteiten

De farm doet me aan de farms in Israël denken. Veel vis van verschillende kwaliteiten, waarvan de verkochte exemplaren in een soort drijvende kunststof, waterdoorlatende kooien zwemmen. Een in mijn optiek overigens uiterst slim concept dat verder in Japan, voor zover ik het heb gezien, vrijwel nergens navolging heeft. Het grote voordeel is namelijk dat je geen aparte bassins nodig hebt voor de verkochte vissen. Hierdoor ervaren ze geen stress van mogelijke veranderingen in de waterkwaliteit en door overplaatsing. Daarnaast kunnen de vissen niet eten (wat verstandig is voor transport), terwijl de rest wel gevoerd kan worden en is er geen sprake van een sterkt wisselende bezetting hetgeen sterke invloed kan hebben op de waterkwaliteit. Ik pak een druk bevolkte bak als testobject voor de waterkwaliteit.

Prima water dus. Het lage ammoniagehalte vormt ondanks de hoge pH geen gevaar. Overigens is deze hoge pH wel opvallend, die kom je weinig tegen in het Westen van Japan. Ik vermoed dat er een middel is gebruikt om de KH (en als gevolg daarvan ook de pH) op te krikken. De zware bezetting in combinatie met het lage nitraatgehalte doet vermoeden dat er veel water wordt ververst. De afwezigheid van nitriet en aanwezigheid van nitraat geeft aan dat de filterinstallatie naar behoren werkt. De filters bestaan uit enorme “meerkamerfilters” met daarin een grote diversiteit aan filtermateriaal (lees aanhechtingsoppervlak voor nitrificerende bacteriën).

Hoe ziet de farm van Marusei eruit?

Stel je een enorme loods voor met betonnen bakken die niet in de vloer zijn verzonken. Via een trap kun je naar boven en over de betonnen randen van de bassins heenlopen om de vissen te bekijken. Balancerend op soms dunne houten balken en betonnen tussenwanden wagen we ons een weg over de bakken. Elkaar passeren is een kwestie van elkaar vertrouwen. In een bassin vallen is op zich niet zo’n ramp, maar ik moet er niet aan denken dat mijn fototoestel en telefoon te water gaan. Gelukkig weten we het droog te houden. Achter in de loods zwemmen de vissen van hogere kwaliteit en blijkt er gelukkig nog heel wat moois te koop. Er zitten zelfs vijf- en zesjarige jumbo’s. Leeftijden die je in Niigata niet al te vaak tegenkomt. De kweker vertelt ons dat er in het hoogseizoen 1.500 kilo voer per dag doorheen gaat. Vijftienhonderd kilo! Per dag! We kunnen het niet bevatten.

Tijdens deze en mijn daaropvolgende koireizen doen we nog vaak Hirasawa aan. Het terug verlangen naar het Zuiden is er niet meer. In Niigata is zoveel moois te zien en de sfeer is hier geweldig. Terugkeren naar Ojiya voelt inmiddels als thuiskomen. Hirasawa is populair onder dealers vanwege zijn betaalbaarheid, een groot aantal verkoopbakken met vaste prijzen en het brede en ruime assortiment. Verschillende keren krijg ik de opdracht om een aantal vissen voor klanten van exporteurs te selecteren en je kunt me bijna geen groter plezier doen dan me een net in handen te geven om eens lekker door die bakken te roeren. Ik kan dat in één woord samenvatten; Feest!

Lees meer

100 Jumbo!

Op een mooie zonnige dag in november wordt mijn vriend en exporteur Mischa gebeld. Een klant uit Nederland wil tien Jumbokoi. Dat wil zeggen koi vanaf een lengte van 80 centimeter. Oef, je praat hier dan als snel over Yonsai en ouder. Niet veel kwekers hebben dat in ruime mate voorhanden. Mischa zou echter Mischa niet zijn als hij de klant zou teleurstellen. Een aantal telefoontjes later blijkt dat Hirasawa van Marusei Koi Farm die middag een honderdtal(!) van zijn Jumbo uit de mudponds heeft geoogst en deze gaat uitzetten ergens in betonnen vijvers in de bergen. Of wij hem maar willen volgen. Wat een mazzel dat we ook dit weer mogen meemaken. En die timing, dat verzin je toch niet? We zijn aardig uit de buurt en als een speer rijden we naar de Farm. Een klein uur later komen we op de farm aan en staan de mannen van Marusei ons al ongeduldig op te wachten. We rijden achter twee kleine pick-up trucks aan. Op elk van die karretjes staat een bak van hooguit twee kuub. We rijden diep de bergen in en de wegen worden steeds hobbeliger. Verbijsterd vragen we ons onderweg af of er echt honderd 80(+) centimeter vissen in die twee bakken zitten. Zelfs Mischa begint zich af te vragen of hij het wel goed verstaan heeft en die is toch wel wat gewend. Als het echt waar is begrijpen we waarom de mannen ons ongeduldig stonden op te wachten. Drie kwartier later, ergens midden in de bergen en inmiddels flink door elkaar gehusseld, slaan we rechtsaf en doemen er een aantal grote betonnen bassins op. We slaan stijl achterover van verbazing. Honderden Jumbo koi zwemmen hier in glashelder water en zonder enige vorm van beveiliging hun rondjes.

Hirasawa en zijn mannen beginnen met het uitladen van de koi. Al snel begin ik mee te helpen. De vissen worden gesorteerd op kwaliteit en in verschillende bassins geplaatst. De truck met daarop de vissen moet hiervoor enkele keren heen en weer rijden tussen de bakken. Wij lopen ondertussen de vissen van de pick-ups naar de vijvers. Dit gebeurt in plastic zakken met telkens één vis en niet tot nauwelijks water. Het moet tenslotte te tillen blijven. Er blijken echt méér dan honderd vissen in die twee bakken te hebben gezeten! Wilt u geloven dat er nog nauwelijks 40 centimeter water in de bakken staat nadat alle vissen eruit zijn? Onvoorstelbaar dat dit goed gaat. Opgemerkt moet worden dat er via drukflessen pure zuurstof in de bakken werd gepompt onderweg. Zonder dat had dit onherroepelijk geleid tot verstikking. De vissen zwemmen vlak nadat ze zijn vrijgelaten rustig rond, alsof ze nooit anders gewend zijn geweest. Onvoorstelbaar!

Koi paradijs

Nadat de vissen zijn uitgeladen kunnen we eens rustig rondkijken in dit koiparadijs. Even krijg ik het gevoel dat ik onverwachts gestorven ben en in mijn denkbeeldige hemel terecht ben gekomen. Een stralende zon en vijvers met honderden Jumbokoi! Het geheel maakt een onuitwisbare indruk en we zijn er stil van. De betonnen bassins blijken te werken met een zogenaamd doorloopsysteem. Er wordt niet gefilterd en er zijn geen pompen noodzakelijk. Vers smeltwater uit de bergen loopt aan de ene kant van de serie bakken naar binnen. Aan het eind van de serie bassins loopt het water via een overloop weer terug de beek in. Dit alles werkt op zwaartekracht. Het water dat aan het begin binnenkomt is in deze tijd van het jaar (november) een graad of 15-16, wanneer het water de bassins verlaat is het wat opgewarmd, tot een graad of 18-19. Dit door de combinatie van ondiepe bassins (ongeveer 80 centimeter diep), een groot oppervlakte en zonneschijn. Het eerste bassin is dus schoner maar kouder, het laatste iets vuiler maar wel warmer. Hoewel het kostentechnisch natuurlijk ideaal is om op deze manier vissen te houden, er zijn immers geen kosten voor energie en water, heeft dit toch een keerzijde. In de warme, droge zomer van 2010 heeft Hirasawa een honderdtal jumbo’s verloren. De watertoevoer stagneerde als gevolg van de warmte en aanhoudende droogte. Dit was in voorgaande jaren nog niet eerder voorgekomen. Met deze hoeveelheid kilo’s aan vis is het dan snel gedaan met de waterkwaliteit. De gevolgen laten zich raden. Ik stel me voor dat er dan keuzes gemaakt worden, welke vissen probeer ik elders onder te brengen en van welke moet ik helaas afstand doen? Alle vissen elders huisvesten zal niet mogelijk zijn geweest, de watercrisis gold voor het gehele gebied. Naar de mudponds was niet of nauwelijks een optie, Het waterniveau stond laag, het verversen beperkt en het water was sterk opgewarmd. Dit beperkt de hoeveelheid goed te houden vis enorm.

Grote koi, te kust en te keur

Terug naar het koiparadijs. We hebben een bepaald budget meegekregen van de betreffende dealer en mogen voor die prijs uit een bepaald bassin selecteren. Tevens hebben we de opdracht om met een gevarieerde groep vissen “thuis” te komen. Hirasawa springt het bassin in en vangt op aanwijzen van ons de ene na de andere Jumbo. Er is zoveel keus, dat we het ons kunnen permitteren om zeer kritisch te zijn. Daarnaast genieten we van de kleurenpracht, de grote koi en het mooie weer, dus van ons mag het wel even duren. Uiteindelijk selecteren we tien vissen waaronder een aantal hele bijzondere. Achtereenvolgens een Chagoi (85 cm), Hi Utsuri (80 cm), Yamabuki Ogon (78 cm), Benigoi (80 cm), Soragoi (80 cm), Doitsu Nezu Ogon (78 cm), Ochiba Shigure (86 cm), Akame Kigoi (80 cm), Hi Asagi (78 cm) en tot slot een Mukashi Ogon (81 cm). Over Mukashi Ogon gesproken. Dat Marusei Koi Farm bekend staat als een echte Jumbokweker blijkt wel uit het feit dat deze farm op de 50e Nogyosai Show te Ojiya de Jumbo Champion titel pakte met een Mukashi Ogon van maar liefst 111 centimeter! Ik heb die show toen bezocht en kan u mededelen dat zo’n grote jongen enorm indrukwekkend is. Toen we aan de dag begonnen hadden we geen idee wat er op ons pad zou komen. Het was echter weer een enerverende en onvergetelijke dag. Als je op pad bent in Niigata verveel je, je nooit.

Enthousiast geworden van het verhaal over Marusei Koi Farm?

Op www.shinkokai.eu komen regelmatig vissen van dit vishuis voorbij. Houd de site goed in de gaten!

Auteur: Joop van Tol