Ikarashi Kazuto kan zich meten met de "grotere" koi farms

Hoewel niet zo bekend als Momotaro, Dainichi of Sakai, mag deze kwekerij zich zeker meten met de “groten” der aarde. Een bezoek aan Niigata is eigenlijk niet compleet als je deze kweker niet met een bezoek hebt vereerd. Kopen is twee, maar kijken moet u zeker, mocht u de Japanse koifarms eens willen bezoeken. Ikarashi Kazuto mag niet verward worden met Igarashi Seikii. De K en de G worden in de fonetische vertaling van het Japans nogal eens door elkaar gebruikt. In de volksmond gaat deze kweker daarom onder de naam “Kazuto” door het leven.

Kazuto betekent, vrij vertaald, goed... 

Om de verwarring compleet te maken, Kazuto is eigenlijk niet de echte naam van de voormalige eigenaar. Eigenaar en oprichter Susumu Ikarashi heeft deze naam gekregen door de hoge kwaliteit koi die hij kweekt. Kazuto betekent vrij vertaald uit het Japans namelijk zoiets als “goed”. Doordat hij consequent Kazutu werd genoemd, heeft hij deze naam min of meer overgenomen. Ikarashi san heeft zijn farm halverwege de zestiger jaren opgericht. Zijn ambitie was eigenlijk om professioneel golfer te worden, maar een motorongeluk gooide roet in het eten. Het begon met het opkweken van wat tosai (uitsluitend Go Sanke), die hij kocht van lokale kwekers en die hij liet opgroeien in de rijstvelden van zijn vader. Deze koi verkocht hij weer aan plaatselijke kwekers/dealers in de omgeving. Door het motorongeluk was zijn ambitie in ieder geval niet aangetast, zijn doel was om in plaats van de gebruikelijke 1.000 Yen (zeven Euro) die een koi opbracht, de waarde op te voeren naar 10.000 Yen (72,50 Euro) per stuk. Kwaliteit werd dus, mede door de beperkt beschikbare ruimte, zijn credo.

Eind jaren zestig begon hij zijn koi te verkopen aan het toen nieuwe veilinghuis in Ojiya. In het begin voor twee tot drieduizend Yen, maar naarmate de kwaliteit toenam en de prijzen op koishows begonnen binnen te stromen tot wel 50.000 Yen (€ 350,--). Enorme bedragen voor koi (zeker in die tijd). Zijn kwekerij groeide gestaag. In 1980 won hij de Nogyosai in Ojiya en toen was de beer los. De winnende Yonsai Kohaku die met 74 centimeter toen als “reus” werd gezien werd voor een enorm bedrag verkocht en met de opbrengst bouwde hij zijn eerste koihuis. In 1990 herhaalde hij dit kunststukje, wederom met een Kohaku (ditmaal van 78 centimeter). Deze vis was, ondanks krankzinnige bedragen die ervoor werden geboden, niet te koop. Ikarashi bezat inmiddels voldoende financiële middelen en besloot haar aan te houden als oyagoi, hetgeen ze tot 2005 met veel succes heeft gedaan.

Ook deze farm heeft de gevolgen van de aardbeving van 2004 ondervonden

In 2004 sloeg ook bij Kazuto het noodlot toe. De aardbeving verwoestte binnen enkele minuten een groot deel van wat hij in de afgelopen 40 jaar had opgebouwd. Wanhopig probeerde hij zoveel mogelijk Oyagoi te redden. Zijn complete voorraad tosai ging verloren. Ook Kazuto heeft zich gelukkig volledig te weten revancheren en is inmiddels weer méér dan boven Jan.

Kazuto kweekt het liefst Kohaku, maar is ook beroemd om zijn Sanke en in iets mindere mate Showa. Daarnaast kweekt hij prachtige Goshiki. Het Shiroji van zijn vissen is ongeëvenaard. Van de 80 Oyagoi gebruikt hij er per seizoen ongeveer 20 om mee te kweken. Op dit moment bezit Ikarashi zo’n 50.000 m2 aan mudponds (ongeveer 100 stuks) en meerdere koihuizen.